Polacy wybierają swoich przedstawicieli do parlamentu w wyborach powszechnych –zazwyczaj, poza wyjątkami, raz na cztery lata. I oczekują, że ich wybrańcy będą sprawowali władzę. Oczekują, że będą oni brali odpowiedzialność za podejmowanie trudnych decyzji, bez dzielenia się odpowiedzialnością z obywatelami.

Pomysł na referendum ogłoszony przez prezydenta Komorowskiego w kilkanaście godzin po pierwszej turze wyborów był od początku mocno kontrowersyjny. Był natychmiastową reakcją na ogromne poparcie Kukiza, który szedł do wyborów prezydenckich z jednym tylko punktem programowym: wprowadzenia jednomandatowych okręgów wyborczych (JOW). Prezydent zupełnie mylnie odczytał wówczas te kukizowe 20%. To poparcie, to bolesny, "rewolucyjny" przejaw buntu wobec politycznych elit. Bardzo szybko stało się to widoczne, a teraz wręcz boleśnie oczywiste.

Mimo zastrzeżeń, wziąłem udział w niedzielnym referendum. Wziąłem w nim udział, ponieważ uważam, że jako osoba publiczna mam obowiązek propagowania każdego przejawu demokratycznego życia publicznego. Jako obywatel uważam jednak, że błędem było jego rozpisanie.

Spośród zadanych w niedzielę pytań, tylko jedno, to dotyczące jednomandatowych okręgów wyborczych, spełniało niezbędny warunek określony w Konstytucji RP mianem sprawy o „szczególnym znaczeniu dla państwa”.

W ostatnich tygodniach, zamiast skupiać się na sprawach zasadniczych, zamiast spierać się o ideę i programy wyborcze, Prawo i Sprawiedliwość postanowiło siać referendalne zamieszanie. Jak bowiem inaczej interpretować skierowany przez Prezydenta Dudę wniosek do Senatu o rozpisanie kolejnego referendum, przypadającego na dzień 25 października? W całej historii III RP mieliśmy cztery referenda, spośród których tylko jedno cieszyło się większą niż 50-proc. frekwencją – a dopiero po przekroczeniu tego progu referendum staje się wiążące. A teraz mielibyśmy wziąć udział w dwóch kolejnych plebiscytach na przestrzeni ledwie siedmiu tygodni...

Na szczęście senatorowie zachowali rozsądek i odrzucili wniosek nowego prezydenta, oszczędzając Polakom czasu i ratując instytucję referendum przed totalną kompromitacją.

Warto pamiętać, że poprzednie referendum odbyło się w Polsce 12 lat temu i dotyczyło przystąpienia naszego kraju do Unii Europejskiej. 58 proc. obywateli uprawnionych do głosowania wzięło w nim udział. Angażowanie Polaków w demokrację bezpośrednią, a przejawem takiej jest głosowanie w referendum, powinno być zarezerwowane dla nadzwyczaj istotnych kwestii – jak wspomniane pytanie o przystąpienie do struktur unijnych. Swoiste veto obywatelskie, które wyrażone zostało przez naszych rodaków ignorowaniem niedzielnego głosowania, wydaje się potwierdzać tę tezę.

Stanislaw Huskowski, poseł Platformy Obywatelskiej