Z Jankiem Idziakiem, legnickim studentem, który wyrusza autostopem w podróż dookoła świata rozmawia Lilla Sadowska.

Jesteś bardziej matematykiem czy podróżnikiem?
- Bardzo lubię podróżować, ale matematyka to moja miłość od dziecka. Jestem absolwentem V LO. Po jego skończeniu postanowiłem studiować matematykę na Politechnice Wrocławskiej. Dostać się tam nie jest ciężko, utrzymać jest dużo trudniej. Ja właśnie kończę czwarty rok i teraz planuję kilkunastomiesięczną przerwę. Studia skończę dopiero po powrocie z podróży.

Wyruszasz z przyjaciółmi w podróż dookoła świata, długą i nietypową.
- Moi przyjaciele to wytrwani podróżnicy, byli w Chinach, na Syberii i dookoła Europy. Ja mam za sobą mniejsze wypady, wspólnie wyruszamy po raz pierwszy. Będzie to podróż autostopem dookoła świata.

Do takiego wyjazdu trzeba się dobrze przygotować. Robicie to już od pewnego czasu, do wyjazdu zostało kilka tygodni. Dopięliście już wszystko na ostatni guzik?
- Przygotowania zaczęły się pół roku temu i wciąż trwają. Wiele rzeczy zostało jeszcze do zrobienia. Niedawno zdaliśmy egzamin z angielskiego, potrzebny nam do podjęcia pracy w Australii, staramy się o wizy do Iranu i Australii. Szukamy też sponsorów naszej podróży.

Kiedy wyruszacie i jak będzie wyglądała wasza autostopowa podróż?
- Część wyrusza w połowie lipca, ja dołączę do nich trochę później, w listopadzie, ponieważ muszę pozałatwiać wszystkie sprawy żeby móc spokojnie podróżować. Ale główna część skipy wyrusza już niedługo. Wyruszą z Wrocławia i na początek skierują się na wschód. Pierwszy dłuższy przystanek będzie w Turcji w Istambule, później przez Iran, oczywiście jeśli dostaniemy wizy, przemierzymy Azję i obierzemy azymut na Australię. Tam planujemy zatrzymać się na „chwilę” i popracować, żeby zarobić na dalszą podróż. Jako studenci politechniki mamy możliwość zdobycia wizy pracowniczej, do tego potrzebny jest tylko test z języka angielskiego, który właśnie zdawaliśmy. Po Australii planujemy lot do Ameryki Południowej i pozostały zaplanowany czas spędzić na jej zwiedzaniu.

Czy to o Tobie mówią, że jesteś prezesem wszystkich prezesów?
- Tak (sic.). Chodzą takie plotki na uczelni.

W każdej plotce jest trochę prawdy (sic.) Dlaczego tak ludzie mówią?
- Jestem dość ugodową osobą i bardzo łatwo przychodzi mi kontakt z innymi ludźmi. Jestem prezesem jednego z kół naukowych i spełniam się w tym. Niestety, ze względu na wyjazd muszę przekazać swoją funkcję komuś innemu.

W jaki sposób się spełniasz?
- Kiedy byłem na drugim roku wpadliśmy z kolegami na pomysł utworzenia organizacji studenckiej. Było chyba pięciu, postanowiliśmy zorganizować wielki konkurs matematyczny dla studentów politechniki, który, muszę się pochwalić, w tym roku miał już trzecią edycję. Poza tym aktywnie działam od pierwszego roku w innym kole naukowym. Organizujemy wykłady, jeździmy na obozy matematyczne, szkolimy innych , prowadzimy konsultacje z różnych przedmiotów. Taka działalność daje dużo satysfakcji, zwłaszcza jeśli można pozyskać na nią fundusze, a tak właśnie jest. Działam w kole naukowym inżynierii finansowej, interesuję się tymi zagadnieniami, zwłaszcza zastosowaniem matematyki w finansach, więc postanowiłem dowiedzieć się trochę więcej na temat pozyskiwania funduszy. Udało nam się uzyskać pieniądze i zakupić za nie książki, sprzęt komputerowy i inny i zaczęliśmy się spotykać, właściwie ożywiliśmy to koło. W ubiegłym roku nawet zorganizowaliśmy wyjazd naukowy na intensywny kurs planowania. Zrobiliśmy to wspólnie z Uniwersytetem Jagiellońskim. Od ubiegłego roku organizujemy w kole Rejs KNIF. To rejs po Odrze we Wrocławiu, podczas którego przeprowadzany jest wykład, spotykamy siłę też wówczas z naszymi profesorami na innym gruncie. Możemy porozmawiać i pobawić się wspólnie.

Studia i praca społeczna pochłaniają wiele Twojego czasu. Masz chwilę na inne zainteresowania, jakieś hobby?
- Interesuję się bardzo wieloma rzeczami. Bardzo interesuje mnie psychologia, już od czasów liceum. Kiedy tylko mogę sięgam po książki związane z tą tematyką. Poza tym jak już wcześniej mówiłem zajmuję się zdobywaniem funduszy na różne cele. Oczywiście podróże. Kilka razy podróżowałem po Europie, rowerem, autostopem, teraz wyruszę w świat.

Masz jakąś wizję tej podróży?
- Tak oczywiście. Najważniejsze jest żeby nie zrażać się mimo niepowodzeń, nadal czekać na stopa, który zabierze nas do miejsca, do którego zmierzamy. Zostało niewiele czasu do rozpoczęcia naszej wyprawy i dopinamy wszystko na ostatni guzik. Zbieramy fundusze, szukamy sponsorów. Szukamy pieniędzy, ale nie tylko. Nawet bardziej wolelibyśmy sprzęt, buty, namioty, odzież odpowiednią na wyprawę, sprzęt do rejestracji wyprawy. Będziemy prowadzić bloga, na którego będziemy wrzucali materiały z podróży. Chcemy żeby nasi najbliżsi i przyjaciele wiedzieli co się z nami dzieje i gdzie jesteśmy. Mamy też stronę internetową, na której znajdują się wszystkie informacje dotyczące przygotowań i podróży.

Wyjedziesz na długą, piętnastomiesięczną wędrówkę. Co na to Twoi najbliżsi?
- Moi rodzice jeszcze nie do końca się z tym pogodzili, ale widzą moje zaangażowanie w przygotowania i chyba coraz bardziej zdają sobie sprawę, że nie będą w stanie mnie powstrzymać.

Dziękuję Ci za rozmowę i życzę szerokiej drogi. Mam nadzieję, że spotkamy się kiedy wrócisz.