Pacifer zaczynał w zespole Sojusz Miast tworzonym z Biernatem z Bolesławca, z którym do dziś współpracuje muzycznie i tworzą skład koncertowy. Przez ostatnie lata tworzy głównie solo, choć w międzyczasie powstała również EpKa z Mefisem. Jego ostatnie solowe dwie płyty to "Motyw snu na Jawie" na producenckich bitach Frankiego, oraz tegoroczny krążek pt. "W otchłani samotności - rap do snu". Aktualnie współpracuje Z Byksonem z Bolkowa nad wspólnym projektem Kolektyw Miast. Można go również usłyszeć w eksperymentalnych utworach z legnicką wokalistką PaUlą. Kawałki nagrywają na instrumentalach.

Pacifer zaznacza, że nie tworzy muzyki rozrywkowej. - Jestem człowiekiem, który pokochał treść a nie formę - wyjaśnia Marcin "Pacifer" Rozpędowski. - Piszę, bo czuję obowiązek pisania, który realizuję zgodnie z własnym sumieniem. W ten sposób gaszę drzemiący we mnie gniew. Tworzenie tekstów wydaje się być jedynym sensownym zajęciem, żeby móc wykrzyczeć i wypowiedzieć swój światopogląd. Nawet jeśli taka forma ekspresji miałaby stać się wyłącznie aktem bezsilności rzuconym w otchłań i powodować jedynie ból gardła, to jest to dla mnie walka o człowieczeństwo i wyższe wartości, a nie materiał użytkowo - robotniczy.

Marcin w swoich tekstach walczy o pełnowartościowego człowieka, który jest świadomy swojego "Ja" i potrafi mądrze postępować na co dzień. - Jest rozumny, obmyty z fałszu i jednocześnie potrafi odciąć "sznurki" jakimi obciąża go społeczeństwo. Myślę tutaj o prawach ekonomii, które uprzedmiotawiają człowieka, niwelując jednocześnie jego wartość podmiotową. Tym samym człowiek staje się bezmyślną maszyną napędzającą system gospodarczy - dodaje twórca.

Muzyka dla Pacifera jest też osobistą polemiką z samym sobą. - Rap musi ukazywać prawdę, zmuszać do refleksji i propagować niemodny lecz godny styl życia - wyjaśnia Marcin Rozpędowski. - Trzeba mówić o rzeczach, na temat których większość milczy, bo są trudne. Należy głośno akcentować własne zdanie, nawet wtedy, gdy konieczne jest szydzenie z ludzkiej głupoty, czy też ukazanie zakamarków własnej psychiki. Proces taki nazywam "pozdrowieniami z osobistej Hipotermii".

Muzyka legniczanina jest przesiąknięta emocjami - Są one przez nas najbardziej tłumione, przez co nasza dusza zaczyna się dusić we własnym ciele - zaznacza Pacifer. - Jedni przed tym uciekają w odurzające substancje, a ja uciekam w świat muzyki. Tam tworzę własną "Eternię". Nie wstydzę się też przyznać, że muzyka jest moją autoterapią. Nie chodzę do specjalistów, nie czytam poradników i kolorowych pism, które "uczą" jak żyć, nie chłonę sloganów mass mediów, które w agresywny sposób nie pozwalają na osobistą refleksję, w zamian narzucając odbiorcom potrzeby. Wielu raperów uważa, że mikrofon to ich najlepszy spowiednik, ja podpisuję się pod tym stwierdzeniem.

Pacifer przytacza fragment kawałka "Kamienie" Leszka "Eldo" Kaźmierczaka, który obrazuje także jego stosunek do muzyki.

"Mogą co tylko chcą, a chcą pełną pulę
Zamknąć w klatce myśli, smycz założyć na duszę
Kaganiec na usta, serce zmienić w maszynę
A to uczyni mnie trupem, chociaż fizycznie jeszcze żyję."

- Tym właśnie jest dla mnie muzyka. Walką, by jeszcze za życia nie stać się martwym. Chcę, żeby otaczali nas ludzie, a nie ubrania na manekinach - mówi artysta. - Te wszystkie trudne aspekty powodują, że mój rap nie ma poprawiać humoru, czy być po prostu fajnym. Myślę, że można go zaliczyć do twórczości postmodernizmu. Ma w sobie znamiona konserwatyzmu i zgodzę się ze słowami Wojciecha Cejrowskiego, który stwierdził, że reprezentuje ciemnogród. Ze mną jest podobnie i jestem z tego dumny.

Raper czerpie inspirację z tego co go otacza, zwłaszcza z obserwacji ludzi. - To oni dają mi wiarę w moje działanie - kontynuuje Pacifer. - Spory wpływ na moją twórczość miała sztuka Wojcieszka pt. "Made in Poland", która została wystawiona w legnickim teatrze.

Marcin nie traktuje muzyki jako hobby, raczej jak obowiązek i chęć pokonywania przeszkód powodujących bezsilność. - Nie uważam się za rapera - podsumowuje. - W Legnicy są ludzie związani z kulturą hip-hop przed którymi chylę czoła, bo ich umiejętności są duże większe niż moje. Znam swoje miejsce w szeregu i wiem, że niezwykle ważny jest sam fakt automotywacji do pisania i tworzenia. Przede wszystkim cenię sobie piękno metafor w tekstach. W momencie nagrywania dźwięków i pisania tekstów staję się lepszym człowiekiem niż jestem w rzeczywistości, nawet jeśli trwa to chwilę, to warto.

Muzyka Pacifera jest dla odbiorcy, który nie chce łatwo, szybko i przyjemnie. Część siebie znajdą w tekstach osoby wrażliwe na upadek moralny, zagubione w świecie pełnym konsumpcjonizmu i trendach XXI wieku. Pacifera i PaUlę mamy okazję usłyszeć w najbliższą niedzielę, tj. 27 stycznia w muzycznej Spiżarni. Zagrają w ramach koncertu charytatywnego. Zapraszamy.

Ściągnij album "W otchłani samotności. Rap dla snu".