W Legnicy się urodził i tu, na Zakaczawiu, spędził czternaście lat swojego burzliwego życia. Do miasta wrócił jako muzyk, choć dla wielu słowo muzyka oznacza coś zupełnie innego, niż to co usłyszeć można było na koncercie. Jeśli teksty przesycone „koksem”, inwektywami i przekleństwami mają nieść przesłanie, z którego korzystać powinni młodzi ludzie, to słabo mi się robi. Jeszcze bardziej słabo mi się robi, kiedy ktoś mówiący o sobie, że jest dziennikarzem, nazywa taką osobę „ikoną” i „człowiekiem renesansu”.

Na koncert „ikony” przyszło kilkaset ( nieco ponad dwieście) osób. Mało! Ubolewał jeden z fanów wyraźnie mając pretensje do legniczan, że nie podzielają jego miłości, wręcz uważając to za obrazę dla wielkiego come backu jego mistrza. No cóż drogi fanie, może po prostu ludzie mają gust i wolą docenić prawdziwą sztukę. To pocieszające, że duch w narodzie nie umarł i nie robi na nim wrażenia ktoś taki, a muzyka ma inne oblicze.

Na obronę Popka Monstera vel Króla Albanii, działa jedynie fakt, że po wyskokach, które zaprowadziły go za kratki na wiele lat, potrafił wyrwać się ze szponów przestępczego świata. To z pewnością inteligentny facet i głowę, z pełną złotych zębów twarzą, nosi na karku nie tylko po to by tym złotem błyskać. Potrafił skupić wokół siebie pewną grupę ludzi, pewnie po części sobie podobnych i dla nich stać się guru. Tylko ilu z nich zrobi karierę w show biznesie?

Popek Monster vel „ikona”, swój powrót do rodzinnego miasta może uważać za udany. Dziennikarz, przepraszam autor słów „ikona” i „człowiek renesansu”, któremu wydaje się, że kreuje rzeczywistość, dostał kubeł zimnej wody na głowę, wystarczy przeczytać komentarze pod bałwochwalczym tekstem, wykreował, na szczęście tylko swój mierny wizerunek.